Hallo Allemaal,

Op het moment dat ik dit schrijf zit mijn tweede sportweek er weer op. Het is niet makkelijk geweest dankzij een ouderwetse verkoudheid met veel niezen en snuiten. Maar om te zeggen dat ik me lekker gevoeld heb is ook niet helemaal waar. Volgens Manon was het geen excuus om niet te gaan sporten. Dus dag excuus. Er zat niets anders op dan gewoon te gaan. Ik moet bekennen dat ik er geen zin in had. Die kwestie van vorige week zat me toch nog dwars. Op de bank hangen en me zielig voelen leek me een veel beter idee. Maar Manon was onverbiddelijk, ik moest gaan sporten. Ik had er namelijk pas één training week erop zitten. En moest juist niet afhaken omdat ik verkouden was. Ik moest doorzetten en doorgaan. Ze vroeg aan me of ik koorts had. Nee, volgens mij niet, ik was gewoon verkouden. Het was volgens haar heel belangrijk om gewoon te gaan sporten. Het sporten moet en zal een tweede natuur worden. Zou ik koorts hebben dan had ik thuis mogen blijven. En nu dus niet. Maar ik had geen zin (had ik maar gezegd dat ik koorts had, dacht ik bij mezelf). Als ik niet ging dan kon ik volgens haar maar beter stoppen want met deze instelling zou ik niet gaan afvallen. Eerlijk gezegd, schrok ik van haar woorden. Zo’n doses eerlijkheid zet je meteen weer op je plek. Maar toen ik in bed lag moest ik haar wel gelijk geven. Mijn doel was toch om het roer om te gooien. Wat is er met me aan de hand?Wat ben ik een watje zeg. Op zulke momenten ben ik eigenlijk wel teleurgesteld in mezelf. Maar ik weet niet hoe dit moet. Hoe ga je het gevecht met jezelf aan om af te vallen. Wat moet er gebeuren tot dat je zegt nu is het genoeg. Ik dacht dat ik mijn diepte punt al had gehad. Of toch niet? Kan een zwak persoon zoals ik de kracht vinden om af te vallen. Wat is dit moeilijk zeg. Had iemand verwacht dat ik mezelf nu al zou tegen komen? Ik niet.

Lees ook: Sporten met koorts, slim of niet?

Met mijn eten ging het ook niet echt goed. Nee, ik weet wat jullie denken. Ik heb gesmokkeld of me niet aan mijn eetschema gehouden. Niets is minder waar. Juist heb ik me met veel moeite eraan proberen te houden. Je hebt van de die dagen dat als je niet lekker bent je eetlust ook minder is. Het eten heb ik naar binnen zitten proppen maar zonder ervan te genieten. Eigenlijk was dit een vreselijke week en ben dan ook blij dat hij voorbij is. Niets liep lekker en ik zat ook niet lekker in mijn vel. Waar kan het aan liggen. Ach, aan zoveel dingen. Het anders eten, andere levensstijl. Ik, die actiever is. Ik weet het niet. Mijn moeder zegt dat ik niet moet zeuren maar aan de slag moet. En het positief moet gaan bekijken.

Om toch positief af te sluiten. Ik heb gesport met mijn verkoudheid. Of het leuk was, nee. Het liep gewoon niet. Maar ik heb alles gedaan wat ik volgens dat schema moest doen. Heb ik hier iets van geleerd. Ja, dat je niet zo snel moet opgeven en er soms gewoon voor moet gaan.

Katja