Hallo Allemaal,

Het is weer even geleden dat jullie wat van mij gehoord hebben. Vanwege een beetje privé prikkelen heb ik een weekje moeten overslaan.  Maar  vanaf deze week  kunnen jullie weer wekelijks op mijn blog rekenen.

Hoe is mijn derde trainingsweek verlopen? Ik ben de carnavalsweek met enige verbazing goed doorgekomen. Normaal zou ik een van de Brabanders zijn die ook aan het feest gedruis had meegedaan. En ik zou er van genoten hebben. Alaaf. Maar dit jaar besloten om het eens maar over een andere boeg te gooien. Ten eerste ben ik gewoon gaan werken. Waar ik normaliter vrij zou zijn. Ik heb mijn vaste groepje voor dit jaar vaarwel gezegd en alle uitnodigingen netjes afgeslagen. Gaan carnavallen en niet kunnen drinken is voor mij geen optie. Even had ik gedacht om wel te gaan. Maar ik vond dat weer een risico omdat ik dan misschien toch zou gaan drinken. Dus ben niet gegaan en het viel me ontzettend mee. Als je weet dat je vlees zwak is, dan moet je soms keuzes maken. Manon vond dat ik een goede keus had gemaakt. En ik, ik was eigenlijk toch wel een beetje trots op mezelf.

Met deze gedachte heb ik een redelijke sportweek achter de rug. Ja, jullie zullen het niet geloven maar er begint een beetje discipline in te komen. Ik zeg een beetje. Begrijp me niet verkeerd hoor, het is nog steeds zwaar sporten. Tijdens het sporten kom ik er ook achter wat ik mezelf heb aangedaan. Het is echt zoals ze het zeggen. Aankomen gaat  vrij makkelijk. Je hoeft alleen maar te eten. Maar het eraf krijgen gaat mij bloed, zweet en tranen kosten. De tranen en het zweet zijn er al. Wacht alleen nog maar op het bloed. Grapje. Nee echt, als ik in een spiegel naar mezelf kijk, dan vraag ik me nu echt af wat heb ik mezelf aangedaan in al die jaren. Waarom heb ik het zover laten komen. Je dit constant afvragen heeft naar mijn mening geen zin meer. De ernst van mijn situatie is me wel duidelijk. Dit was het natuurlijk al voor dat ik aan dit traject begon. Maar nu dat ik aan het sporten ben en voel hoeveel moeite het me kost. Dan vraag ik me soms wel af of het nog goed komt met me. Volgens Manon gaat het helemaal goed komen. Ik geloof haar, maar soms zie je het niet. Ik kan niet eens normaal de trap oplopen zonder te hijgen als een paard. Zulke zaken zetten je toch aan het denken.

Met mijn eetschema gaat het nu redelijk. Ik heb nog wel honger tussen de maaltijden door. Deze honger probeer ik weg te drinken met water. De ene keer helpt het wel en de andere keer niet. Voor mijn gevoel ga ik hier steeds beter mee om. Ik smokkel niet omdat ik weet dat ik daar mezelf mee heb. Maar het blijft vechten. Ik bekijk het maar per dag en probeer zo de dag door te komen. Het gaat ooit goed komen. Toch?

Katja