Hallo Allemaal,
Mijn naam is Katja en ben 40 jaar oud. En ik zal het beestje maar gewoon bij zijn naam noemen, ik ben dik. Ik heb me voorgenomen om hier eindelijk iets aan te gaan doen. Al jaren zit mijn lichaam me in de weg. Maar het laatste jaar kreeg ik steeds meer last van beperkingen. Het lopen gaat moeilijk en steeds vaker merk ik dat ik last van mijn onderrug heb. Eerlijk gezegd ben ik mijn lichaam en alle bijkomende ongemakken beu. Ik wil wat iedereen wil, me eens fit en gezond voelen. En ook dat ik me eens sexy voel. Want eerlijk gezegd, het beeld wat terug staart in de spiegel is alles behalve sexy.
Ik moet en zal het gevecht met mezelf en lichaam aangaan. Dat het zwaar gaat worden realiseer ik me zeer goed. Vooral voor iemand zoals ik die niets om sporten geef. Als ik hier goed over na denk kan ik volgens mij nog niet eens 1 minuut hardlopen. Het is eigenlijk een van de dingen waar ik nu eenmaal niets omgeef. Stom gedoe een beetje in de apparaten hangen. Bah…….Maar nu zal ik ook hier aan moeten gaan geloven. We zullen zien hoe dit mij zal vergaan.
Daarom heb ik nu iets gedaan waar iedereen die mij kent van zal gaan schrikken. Ik heb Manon de personal trainster in de arm genomen. Zij zal mij de komende maanden onder handen gaan nemen. De reden hiervoor is dat ik in het verleden meerdere malen geprobeerd heb om af te vallen. Maar keer op keer mislukte mijn pogingen. Daarom besloten om het nu eens anders te doen en me te laten helpen hierin. Volgende week maandag krijg ik mijn trainingsschema, en maak enigszins zorgen hoe het sporten mij zal vergaan.
Deze week ga ik me richten op mijn eten. Van Manon heb ik een eetschema gekregen. Bij de eerste blik schrik ik al want ik zie dat ik veel producten niet meer mag eten. Tjonge, wat gaat dit zwaar worden. Begin me nu dan ook af te vragen waar ik in hemelsnaam aan begin. Er over praten is makkelijker dan het daadwerkelijk doen. Er speelt zich al meteen een doem scenario af in mijn hoofd. Gaat het me dit keer wel lukken met mijn eetschema. Dat ik het niet na twee weken al op geef. Maar in de gesprekken die ik met Manon(PT) heb gehad, krijg ik het gevoel er dit keer niet alleen voor te staan. Ik zal haar steun heel hard nodig hebben. Volgende week horen jullie meer over mijn beslommeringen met eten en sporten.
Tot gauw, Katja
Geef een reactie